Departament Kultury, Promocji i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego w Warszawie wyjaśnia jak poprawnie wyliczać sumy zabezpieczenia finansowego organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.
Zmiana ustawy o usługach turystycznych, która obowiązuje od 26 listopada 2016 r. wprowadziła dwa filary zabezpieczenia finansowego:
1. Umowa gwarancji ubezpieczeniowej lub bankowej lub umowa ubezpieczenia na rzecz klienta
2. Turystyczny Fundusz Gwarancyjny, na który przedsiębiorcy wpłacają należne składki.
Ta zmiana oznacza, że touroperatorzy są zobowiązani posiadać zabezpieczenie finansowe na minimalnym poziomie określonym w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2013 r. w sprawie minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej wymaganej w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 511). Tym samym nie obowiązuje już zasada określona przepisem art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o usługach turystycznych, który stanowił, że wszystkie zobowiązania wobec klientów (kwoty wpłacone, a imprezy realizowane w terminie późniejszym oraz wpłaty klientów, którzy przebywają na imprezach w każdym dniu) winny być przynajmniej równe kwocie zabezpieczenia finansowego.
Obecnie w przypadku niewypłacalności przedsiębiorcy brak pokrycia wszystkich uzasadnionych roszczeń klientów z kwoty gwarancji uzupełniany będzie ze środków Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego.
Pozostał jednak obowiązek stosowania się do zasad określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów przy wyliczeniu minimalnej sumy zabezpieczenia finansowego, na które należy zwrócić szczególną uwagę, ich przestrzeganie jest elementem podlegającym kontroli ze strony marszałka:
• § 3 ust. 1 i 2 – dwunastomiesięczna prognoza przychodów winna być oparta o prawidłowo wyodrębnienie przychody z działalności touroperatorskiej (w kwotach brutto),
• § 3 ust. 3 – kwota przychodów wskazana jako dwunastomiesięczna prognoza nie może być niższa niż przychody z działalności touroperatorskiej za rok obrotowy poprzedzający rok zawarcia nowej umowy gwarancji,
• § 10 – jeżeli w okresie obowiązywania konkretnej gwarancji osiągane przez touroperatora przychody przewyższą dwunastomiesięczną prognozę wskazaną do jej wyliczenia istnieje obowiązek proporcjonalnego podniesienia jej kwoty. Stąd wskazane jest bieżące monitorowanie przychodów i porównywanie do wysokości przychodów wskazanych w dwunastomiesięcznej prognozie.
Ostateczna suma gwarancji wyliczana jest jako procent od deklarowanych dwunastomiesięcznych przychodów. Procent ten uzależniony jest od posiadanego zakresu terytorialnego (jednego z określonych w § 2) oraz od terminów i wysokości pobieranych od klientów przedpłat, które zostały określone w § 5 i 6 rozporządzenia Ministra Finansów. Zasady pobierania od klientów przedpłat każdorazowo wskazywane są w umowach gwarancji (najczęściej w § 10 ww. umów), a touroperatorzy są zobowiązani do ich przestrzegania. Jeżeli przedsiębiorca zdecyduje się w okresie obowiązywania gwarancji na zmianę tych zasad zobowiązany jest do stosownego zwiększenia sumy zabezpieczenia finansowego. Powyższe stanowi również element kontroli, którą przeprowadza marszałek.
Uwaga: na dzień dzisiejszy nie ma znaczenia, że część wpłaty lub cała wpłata dokonywana jest po imprezie. Dla przedsiębiorców, który nie pobierają przedpłat, przy wyliczeniu minimalnej sumy gwarancji zastosowanie będzie miał § 5 rozporządzenia. Pobierających przedpłaty np. 50% ceny, wysokość zabezpieczenia uzależniona będzie od terminu wpłaty (do 30 dni przed imprezą – § 5, powyżej 30 dni do 180 dni – § 6 pkt ust 1, powyżej 180 dni – § 6 ust. 2).
(Wyżej opublikowane wyjaśnienie zostało opracowane przez Departament Kultury, Promocji i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego w Warszawie, w odpowiedzi na zapytanie agencji członkowskiej SOIT)
